مصطفی عبدالهی- طی 70 سال اخیر، 7200 سیل کوچک و بزرگ در کشور رخ داده که طبق اعلام مدیرکل دفتر کنترل سیلاب و آبخوان‌داری به خراسان، متوسط خسارت هر سیل حداقل 100 میلیارد تومان بوده است. یعنی 720 هزار میلیارد خسارت طی 70 سال؛ یعنی بیش از 10 هزار میلیارد خسارت در هر سال. این در حالی است که می‌توان با اختصاص سالانه 4 هزار میلیارد تومان به طرح‌های آبخوان‌داری و آبخیزداری، هم خسارات سیل را کاهش داد و هم از این آب برای مقابله با خشکسالی و تغذیه سفره‌های زیرزمینی استفاده کرد.  

* کشور ما روی کمربند خشک زمین قرار دارد و میزان بارش‌های سالانه در ایران تقریبا یک‌سوم متوسط جهانی است.

* از حدود ۴۰۰ میلیارد مترمکعب بارش سالانه در کشور، ۷۰ درصد آن تبخیر می‌شود.

* از ۶۰۹ دشت کشور حدود ۴۰۰ دشت (دشت‌های مهم و سکونتی) در معرض خطر جدی فرونشست زمین و مرگ آبخوان است.

* طی حدود 80 سال اخیر و با آغاز استفاده از پمپ‌های آب در ایران، سالانه بین 7 تا 8 میلیارد مترمکعب از آبخوان‌ها برداشت کرده‌ایم و زمان مرگ آن‌ها نزدیک‌تر شده است.

همین چندنکته کافی است که مطمئن شویم برای کشوری که حدود 60 درصد آب موردنیاز خود را از منابع زیرزمینی تامین می‌کند، در صورت مرگ آبخوان‌ها چه آینده ترسناکی پیش رو است.

راهکاری که اتخاذ شد

نگرانی‌ها از تبعات این ابرچالش، منجر به آن شد که با موافقت رهبر معظم انقلاب، در بودجه سال 97، معادل 200 میلیون دلار از صندوق توسعه ملی برای توسعه آبخیزداری در کشور اختصاص یابد و برنامه‌های این حوزه تقویت شود. با این رویکرد بر اساس اعلام سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور در طول سه‌سال گذشته، سالانه به طور متوسط هزارمیلیارد تومان در حوزه آبخیزداری و آبخوان‌داری سرمایه‌گذاری شده است اما هنوز با کاستی‌هایی مواجه‌ایم.

آبخیزداری و آبخوان‌داری چیست؟

برای این‌که بدانیم آبخیزداری و آبخوان‌داری چیست، می‌توان تعاریف ساده‌ای ارائه کرد:

* حوضه  آبخیز پهنه‌ای است که بارش‌ها روی آن جاری و به یک خروجی مشخص هدایت می‌شود. آبخیزداری به معنای مدیریت پایدار آبخیز است که با این طرح می‌توان از این آب، برای بهره‌برداری در حوزه منابع طبیعی، کشاورزی و اقتصادی استفاده کرد.

* آبخوان‌داری هم به معنای آبخیزداری در زیر و روی زمین است؛ یعنی برای نگهداری آب علاوه بر روی زمین، از زیر زمین هم کمک گرفته می‌شود.

720 هزار میلیارد خسارت در 60 سال

سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری، متولی اجرای طرح‌های آبخیزداری و آبخوان‌داری در کشور است. «ابوالقاسم حسین‌پور»، مدیرکل دفتر کنترل سیلاب و آبخوان‌داری این سازمان، در گفت‌وگو با خراسان می‌گوید: از دهه 30 تا به امروز بیش از 7200 سیل بزرگ و کوچک در کشور داشته‌ایم که به طور متوسط خسارت هر سیل حداقل 100 میلیارد تومان بوده است. یک نمونه آن، سیل فروردین 98 بود که بیش از ۳۵ هزار  میلیارد تومان خسارت به زیرساخت‌های کشور وارد کرد و این به غیر از خسارت‌های غیرمستقیم از جمله هدررفت آب، فرسایش خاک و تبعات اجتماعی آن است.

خروجی‌های مهم یک طرح

حسین‌پور به اقدامات انجام‌شده برای جلوگیری از ابرچالش آبی کشور اشاره و تصریح می‌کند: تشدید نگرانی‌های کارشناسان در این زمینه سبب شد تا از سال 97 و پس از ورود رهبر معظم انقلاب به این موضوع و حمایت دولت و مجلس، سالانه حدود هزار میلیاردتومان به طرح‌های آبخیزداری و آبخوان‌داری اختصاص یابد و اقدامات خوبی انجام شده که خروجی آن علاوه بر کاهش چشمگیر خسارات در مناطق سیل‌خیز، به احیای قنات‌ها، احیای زندگی در روستا و مهاجرت معکوس از شهرها به روستاها منجر شده است.

نیاز به 4 هزار میلیارد بودجه سالانه

وی می‌افزاید: با وجود این، به دلیل عقب‌ماندگی‌های درازمدت و مشکلات خشکسالی، فرسایش خاک و وضعیت آبخوان‌ها، باید میزان اعتبار سالانه 4 برابر شود. حسین‌پور تصریح می‌کند: باید در بودجه سالانه و همچنین برنامه هفتم توسعه به این موضوع توجه ویژه‌ای شود؛ چراکه اگر طرح‌های آبخیزداری و آبخوان‌داری را اجرا نکنیم، همچنان در روی زمین با سیلاب و در زیر زمین با تشنگی مواجه خواهیم بود.

فرصتی که می‌تواند همچنان تهدید باشد

یک تخمین ساده نشان می‌دهد که طبق آمارهای حسین‌پور، در طول 70 سال گذشته کشورمان حداقل 720 هزار میلیارد خسارت از سیل متحمل شده است؛ درحالی‌که با تخصیص سالانه یک‌صد و هشتادم آن (4هزار میلیارد تومان) می‌توان در کوتاه‌مدت وضعیت را تغییر داد و خطر سیلاب و کم‌بارشی را به فرصت آبخیزداری و تغذیه آبخوان‌ها تبدیل کرد. اما غفلت و بی‌توجهی به این مهم، پیامدهای ترسناکی به همراه خواهد داشت: تشدید روند بیابان‌زایی، افزایش توفان‌های گرد و غبار، به خطر افتادن کشاورزی و تامین مواد غذایی، مهاجرت روستاییان به حاشیه شهرها و صدها مشکل و آسیب اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی دیگر.

14 میلیون هکتار بستر مناسب

نکته مهم دیگر این‌که طبق گفته «سید آهنگ کوثر» پدر آبخوان‌داری کشور، 14 میلیون هکتار از مساحت ایران، دارای بستر مناسب برای آبخوان‌داری است که هم مزیت ارزان بودن را دارد و هم با محیط‌زیست سازگار است. این فرصتی است که بتوان علاوه بر تخصیص بودجه‌های دولتی، مشارکت مردم و خیران را نیز جلب کرد تا هم خطرات سیلاب و فرسایش خاک را مدیریت کرد و هم از منابع آبی به بهترین شکل ممکن استفاده کرد.

عباس جمشیدی‌فر تا به حال در سینما و تلویزیون با آثار کمدی مختلفی دیده شده است و اکنون در سی‌ونهمین دوره جشنواره فجر نیز با فیلم کمدی «شیشلیک» که اولین تجربه همکاری او با محمدحسین مهدویان است، در این رویداد حضور دارد. این فیلم واکنش‌های مثبت و منفی مختلفی را برانگیخته و بازی بازیگران آن مورد توجه قرار گرفته است. فارغ از میزان رضایت مخاطبان از «شیشلیک»، این فیلم موفق شده است  در صدر پرمخاطب‌ترین فیلم‌های جشنواره قرار گیرد. به بهانه استقبال تماشاگران از این اثر، درباره این فیلم و انتقادهایی که به آن مطرح شده است با عباس جمشیدی‌فر گفت‌وگویی داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

 

چه چیزی در فیلم «شیشلیک» توجه تان را جلب کرد که بازی در آن را پذیرفتید؟

من کلا خیلی دوست داشتم با آقای مهدویان کار کنم و وقتی فیلم نامه را خواندم، به نظرم فیلم نامه بسیار جذابی بود، تقریبا با همه کارهای کمدی که بازی کرده بودم  تفاوت داشت.

 

این تفاوت چه بود؟

قطعا کمدی صرفا برای سرگرمی و خنداندن تماشاگر نیست و تعریف کمدی اصلا این نیست. وقتی کار کمدی انجام می‌دهید، دارید یک نقد یا چالش برای فضای حاکم در جامعه در زمان گذشته، حال یا آینده می‌سازید. این انتقادها را با کمدی خیلی راحت‌تر می‌توان مطرح کرد. فیلم نامه «شیشلیک» این فاکتور را داشت، یعنی کاملا گویا به صورت کمدی، به انتقادهایی که در جامعه وجود دارد و به اتفاقاتی که امروز برای برخی از آدم‌ها که تعدادشان هم کم نیست و متاسفانه بسیار زیاد است می‌افتد، اشاره شده بود. می‌شود گفت «شیشلیک» کمدی تلخ است.

 

یعنی امروزه کمدی انتقادی در سینما کم‌رنگ شده است؟

متاسفانه بله، اگر هم باشد نسبت به گذشته کمی فانتزی‌تر به آن اشاره می‌شود، یعنی یک سری کارگردان‌ها این نوع کمدی را می‌سازند، بلد هستند و در کارشان هم خیلی حرفه‌ای هستند، اما بیشتر بر مبنای کمدی فانتزی کار می‌کنند. کار آقای مهدویان و فیلم نامه‌ای که آقای ژوله نوشته بود از این قاعده مستثنا بود. اتفاقاتی را که در جامعه می‌افتد و ما هم می‌بینیم و شاید برای خودمان هم اتفاق افتاده باشد نشان می‌داد.

 

پیش از این همکاری چقدر مخاطب آثار آقای مهدویان بودید و نظرتان درباره ساخته‌های ایشان چیست؟

تقریبا همه کارهایشان را دیده‌ام و همه را دوست داشتم، اما «ایستاده در غبار» و «ماجرای نیمروز: رد خون» را بیشتر دوست دارم.

 

عده‌ای منتقدند چرا آقای مهدویان با چنین سابقه‌ای کمدی «شیشلیک» را ساخته است.

هرکسی چه در مقام کارگردان و چه در مقام بازیگر دوست دارد ژانرهای مختلفی را کار کند و آزمون و خطا کند، چه ایرادی دارد؟ آقای مهدویان دوست داشته است کار کمدی بسازد، ولی یک کمدی که دلخواه خودش باشد و خودش با آن ارتباط برقرار کند، یک کمدی‌ که بتواند نوع نگاه به کمدی را تغییر بدهد. نگاه آقای مهدویان به سینما، یک نگاه خاص است که مختص خودشان است.

 

مسعود فراستی فیلم را توهین به قشر کارگر دانسته است.

به هر حال هرکسی سلیقه‌ای دارد و آقای فراستی هم سلیقه‌اش را گفته است. از نظر ایشان توهین به کارگر است ولی از نظر آقای گلمکانی یک فیلم کمدی فاخر است، نمی‌شود نظر همه آدم‌ها یکی باشد. شاید آقای فراستی این قشر از آدم‌ها را کمتر دیده‌ یا شاید اصلا ندیده‌اند، ولی من به عنوان یک عضو کوچک در سینما با این قشر از آدم‌ها حداقل ماهی دو یا سه بار برخورد دارم. در تهران بچه‌هایی را داریم که تا همین الان یک بار هم به جگرکی نرفته‌اند که یک سیخ جگر بخورند. من این‌ها را دیده ام و نمی‌توانم کتمان کنم و بگویم ندیده ام. کارگرهایی را دیده ام که فقط برای هر روز درآمد دارند و اگر یک روز کارشان تعطیل شود، احتمال دارد فردا خودش و خانواده‌اش گرسنه بمانند. من این آدم‌ها را دیده‌ و لمس کرده‌ام. چرا به خودمان نگاه نکنیم، همین 25 یا 30 سال پیش برایمان آرزو بود که سر ماه برویم کبابی و دو سیخ کوبیده بخوریم، شاید الان برایمان یک چیز معمولی شده، اما در همین تهران آدم‌های خیلی زیادی هستند که وقتی از کنار ساندویچی رد می‌شوند، به آن مرغ بریان با حسرت نگاه می‌کنند. کارگر چرخه اقتصاد و تولید یک کشور را می‌ چرخاند، اگر قشر کارگر نباشند تولید در هیچ کشوری انجام نمی‌شود، اگر روستاها وجود نداشته باشند کشاورزی نخواهیم داشت. همین اخبار خودمان را نگاه کنید، کارگران بعضی کارخانه‌ها ناراحت هستند و می‌گویند به ما نمی‌رسند، حالا کاری به حقوق‌های عقب‌افتاده‌شان ندارم. آقای فراستی چون احتمالا سرشان خیلی زیاد با سینما گرم است، شاید ندیده‌اند.

 

تجربه هم بازی شدن با رضا عطاران و پژمان جمشیدی در این فیلم چطور بود؟

تا به حال با آقای عطاران کار کرده بودم و فکر می‌کنم این سومین یا چهارمین کارم با ایشان بود. در یک کلمه خیلی خلاصه بخواهم بگویم گُل است و همتا ندارد. با آقای جمشیدی اولین بار بود که کار کردم، پسر عزیز، دوست‌داشتنی و بسیار خوبی است.

 

عده‌ای هنوز نسبت به حضور آقای جمشیدی در سینما انتقاد می‌کنند و مخالف ورود افراد دیگر از حوزه دیگر به بازیگری هستند، نظر شما چیست؟

این نوع دیدگاه و قضاوت شاید برای همه آدم‌ها و بعضا برای من هم پیش آمده باشد، یک چیز کاملا طبیعی است. وقتی مثلا به عنوان یک بازیگر که تئاتر کار کردم و تحصیلات آکادمیک اش را داشتم می‌بینم، حتی نه یک فوتبالیست، اصلا یک بازیگر که هیچ کدام از این کارهایی  را که من و امثال من کردند  انجام نداده، آمده و کار می‌کند و خوب هم کار می‌کند، اول از همه برای خودم یک سری قضاوت درست می‌کنم و طرف مقابلم را قضاوت می‌کنم که اشتباه است. یک نفر خلاقیت و استعدادی دارد و از آن خلاقیت و استعدادش استفاده می‌کند، چه ایرادی دارد؟ مگر جای من و آدم‌های دیگر را تنگ می‌کند؟ هر انسانی برای تمام موفقیت‌هایش یک نقطه قوت و سکوی پرتاب داشته است، شاید بعضی‌ها آن فرصت را غنیمت می‌شمارند و موفق هم می‌شوند، بعضی هم فرصت را غنیمت نمی‌شمارند و موفق نمی‌شوند، این نباید باعث شود به آدم‌های دیگر بربخورد و به نظرم این طرز فکر کاملا اشتباه است. صادقانه گفتم شاید خود من هم درگیر این نوع قضاوت‌ها شده ام، ولی وقتی واقع‌بینانه و بدون هیچ قضاوت و مقایسه‌ای فکر می کنم، قطعا پشیمان می‌شوم. شاید آقای جمشیدی راه‌هایی را نرفته باشد که خیلی از آدم‌هایی که الان در این حرفه هستند، رفته‌اند، اما چرا من بازیگر که تجربه زیاد در تئاتر، سینما و تلویزیون و تحصیلات آکادمیک داشتم، از خودم نمی‌پرسم آیا من می‌توانم به همین راحتی جلوی دوربین بازی کنم، می‌توانم این خلاقیت را داشته باشم، می‌توانم در مواقعی یک بداهه درست منوط به فیلم نامه و موقعیت ام در صحنه کمدی را اجرا کنم یا نه؟ اول این ها را از خودم می‌پرسم و بعد آدم‌های دیگر را قضاوت می‌کنم.

 

یعنی پژمان جمشیدی این خلاقیت و توانایی را دارد.

بله، همیشه می‌گویند صحنه، چه صحنه تئاتر و چه دوربینی که دارد بازیگر را می‌بیند، صادق‌ترین است و ریزبینانه به بازیگر نگاه می‌کند، اگر مشکلی وجود داشته باشد، قطعا من بیننده نمی‌توانم بپذیرم و ارتباط برقرار کنم، اما الان این همه آدم ارتباط برقرار کردند، پس حتما کارش درست بوده است. بسیاری از افراد به سینما و تلویزیون آمدند، اما با یک یا دو کار رفتند و نتوانستند بمانند، پس چطور یک آدم ماندگار می‌شود، طرفدار دارد و دوستش دارند؟ نمی‌توانیم روی صحنه دروغ بگوییم و به زور بگوییم این آدم را دوست داشته باشید، خود تماشاگر انتخاب می‌کند.

 

به عنوان بازیگر کمدی شناخته می‌شوید، این سلیقه خودتان بوده است یا از نقش‌های جدی هم استقبال می‌کنید؟

نه، سلیقه من فقط کمدی نیست. خیلی دوست دارم کار جدی هم انجام بدهم، همچنان که دارم این کار را می‌کنم که بتوانم اعتمادهمکارانم را جلب کنم. البته در تئاتر بارها و بارها این کار را انجام داده‌ام.

 

به گزارش خراسان رضوی، با نگاهی گذرا به مجموعه اقدامات و تلاش‌هایی که در جهت محرومیت‌زدایی و پیشرفت کشور در عرصه‌های مختلف در طول حیات پربرکت نظام جمهوری اسلامی صورت گرفته است و مقایسه وضعیت کشور با قبل از پیروزی انقلاب ، هر ناظر منصفی به حرکت پیگیر و مستمر انقلاب اسلامی در راستای محرومیت‌زدایی از چهره کشور و تحقق کشوری توسعه‌یافته اذعان خواهد  کرد به‌ویژه اگر بدانیم که این اقدامات و پیشرفت‌ها با وجود دشمنی‌ها و کارشکنی‌های قدرت‌های بزرگ و تحمیل جنگ و تحریم‌ها صورت گرفته است. خراسان رضوی با وسعت ۱۱۸ هزار و ۸۵۱ کیلومترمربع معادل 7 درصد مساحت کل کشور شامل ۳۳ شهرستان، ۷۵ بخش، ۷۸ شهر و دو هزار و ۵۴۰ روستا، با 8.1 درصد جمعیت کشور از شش میلیون و ۴۳۴ هزار و ۵۰۱ نفر جمعیت در قالب  دو میلیون و ۴۵۰ هزار و ۹۱۶ خانوار برخوردار است و یک‌میلیون و ۷۳۳ هزار نفر از جمعیت این استان در روستاها سکونت دارند. بر اساس آمار سال 1398 ،استان خراسان رضوی با بیش از یک‌میلیون و 770 هزار نفر جمعیت ، بیشترین جمعیت روستایی را در بین استان‌های کشور داراست. این استان با 3281 روستای دارای سکنه و 2596 روستای بالای 20 خانوار جمعیت حدود 8.5  درصد روستاهای بالای 20 خانوار جمعیت کشور را شامل می‌شود. از نقطه‌نظر وضعیت محرومیت‌زدایی مقایسه برخی شاخص‌ها در بخش‌های آموزشی، بهداشتی، زیرساختی، صنعتی و کشاورزی در پیش و بعد از انقلاب بیانگر انجام اقدامات شگرفی در چهار دهه اخیر در سطح استان است که در این گزارش به تعدادی از این شاخص‌ها اشاره می‌شود.

 

در حالی که تثبیت نرخ ارز در محدوده بالاتر از 24 هزار تومان، رشد نرخ های جهانی، بهبود سودآوری شرکت های بزرگ صادراتی و در نهایت تصمیمات سازمان بورس برای حمایت از بازار،  چشم انداز مثبتی را برای بازار سرمایه کشور ایجاد کرده است، فشار فروش سنگین  در بازار بر اثر رفتار هیجانی برخی بازیگران و بی اعتمادی سنگین به دولت، شاخص کل بورس را به کمترین میزانِ هشت ماه اخیر بازگرداند. همزمان رئیس سازمان بورس از مصوبات جدید شورای عالی بورس برای تغییر دامنه نوسان به منفی 2 و مثبت 6 خبر داد.به گزارش خراسان، دیروز شاخص کل بورس 37 هزار و 665 واحد دیگر افت کرد تا کف پیشین در سطح یک میلیون و 150 هزار واحد را از دست بدهد و به یک میلیون و 135 هزار واحد برسد. عددی که آخرین بار حدود هشت ماه قبل یعنی در 20 خردادماه امسال تجربه شده بود و بعد از آن شاخص همواره بالاتر از این سطح بود. به این ترتیب حضیض های پیشین شاخص کل که در 20 آبان ماه در سطح یک میلیون و 211 هزار واحد و در 29 و 30 دی ماه در سطح یک میلیون و 150 هزار واحد ثبت شده بود، از دست رفت و شاخص کل به پایین تر از این سطوح سقوط کرد.علت روشنی برای ریزش شدید بورس در این روزها قابل ردیابی نیست. وضعیت بازارهای جهانی و قیمت کالاهای اساسی رو به بهبود است و نرخ ارز هم در محدوده مناسبی (برای شرکت های صادراتی) تثبیت شده است. گزارش های سود و زیان بسیاری از شرکت ها (به خصوص شرکت های بزرگ صادراتی) بد نیست و چشم انداز سودآوری نیز با تداوم شرایط فعلی مثبت است. با این حال بازیگران حقیقی بازار بدون توجه به این عوامل در هر قیمتی سفارش فروش می گذارند. اتفاقا فشار فروش در شرکت های بزرگی که وضعیت بنیادین بهتری دارند، بیشتر است. در مقابل برخی از شرکت های کوچک که از نظر بنیادین بسیار ضعیف ترند، این روزها مثبت یا متعادل هستند. به همین دلیل افت شاخص کل هم وزن، حدود نصف شاخص کل بود. گفتنی است همچنان سطح قابل توجهی از تحلیل ناپذیری در بازار سرمایه کشور حاکم است که منجر به غیرقابل پیش بینی شدنِ بورس و افزایش ریسک در آن شده است. 

 

 روز گذشته وزیر اقتصاد اعلام کرد: لایحه اصلاح قانون مالیات ها به دلیل همزمانی با لایحه بودجه 1400 از دستور کار دولت خارج شده است. لایحه ای که بسیاری از کارشناسان، سال هاست منتظر نهایی شدن آن هستند. آن هم در شرایطی که وزیر اقتصاد،5  بهمن سال گذشته در رابطه با اصلاح قانون مالیات های مستقیم اعلام کرده بود: پیش‌نویس لایحه اول بهمن به دولت ارسال شد، خواهش کردیم که بررسی آن سریع تر انجام شود. با این حال از موعد درخواست سریع تر بررسی لایحه در دولت، تاکنون بیش از یک سال گذشته است و لایحه اصلاح قانون مالیات ها هنوز در دولت نهایی نشده است.اصلاح قانون مالیات ها که بخش عمده آن معطوف به اخذ مالیات از سوداگران ،دلالان و ثروتمندان  است  را از 2 منظر می توان یکی از مهم ترین اولویت های اقتصاد ایران دانست. آمارها نشان می دهد که نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی در اقتصاد ایران به 5 درصد رسیده است، در حالی که در بسیاری اقتصادهای معمولی، این نسبت حدود 20 درصد و در اقتصادهای پیشرفته 25 و حتی 30 درصد است. در این فاصله، انواع فرارهای مالیاتی و معافیت های مالیاتی قرار گرفته است. این مسئله 2 جنبه مهم دارد. نخست، این که نشان می دهد بخش قابل توجهی از اقتصاد کشور خارج از رصد مالیات است. به عبارت دیگر می توان گفت، این بخش ها خارج از رصد حاکمیت است و امکان پول شویی و سوداگری و ایجاد ارزش افزوده بدون فعالیت مولد را فراهم می کند. دوم، نقش مهم درآمدهای مالیاتی در جبران کسری بودجه است. سهم پایین مالیات ها در اقتصاد ایران، ناشی از دهه ها وابستگی اقتصاد کشور به نفت است. واقعیت های سیاسی و اقتصادی دهه 90 از تحریم ها تا وداع با نفت گران قیمت، نشان داد که باید به دنبال جایگزینی برای درآمدهای نفتی باشیم، اما گره خوردن اقتصاد کشور با توافقی که یک روز منتظر امضای اوباما بود، روز دیگر منتظر پشیمانی ترامپ نسبت به خروج از برجام و جبران آن از سوی اروپا و امروز نیز منتظر تصمیم بایدن است، نشان داد که اتکای بیشتر به درآمدهای مالیاتی ضرورتی انکار ناپذیر است و بودجه ای که در سال های اخیر کسری بیش از 100 هزار میلیاردی را تحمل کرده است، می تواند طی فقط یک سال، با اصلاح قانون مالیات های مستقیم  حدود 40 هزار میلیارد تومان از آن کسری را جبران کند و به تدریج طی سال های بعد با تغییر در رویه ها و به ویژه تکمیل پایگاه داده ها، می تواند بخش عمده کسری بودجه فعلی را جبران کند. کسری بودجه ای که با فشار به استقراض از بانک مرکزی موجب افزایش نقدینگی و تورم در سال های اخیر شده است.واقعیت این است که فراتر از دعواهای سیاسی و حاشیه ای بودجه 1400 بین دولت و مجلس، مهم ترین اصلاح ساختاری بودجه مربوط به اصلاح در قوانین و رویه های مالیاتی است. این که طی 3 سال درگیری سخت با تحریم ها، اصلاح قوانین مالیاتی چنین به تاخیر افتاد، نشان می دهد که دستگاه اجرایی کشور، اولویت بندی صحیحی از ضرورت های مواجهه با تحریم ها ندارد و شاید منتظر تصمیماتی در آن سوی دنیاست که با افزایش فروش نفت، بار دیگر روند سال های گذشته را ادامه دهد. امید این که تصمیمات پاستور درباره مالیات ها معطل چنین تصمیماتی نماند.

 

 

غفوریان- آن‌جا شعارهایی می‌دادیم که یکی از آن‌ها را خوب به خاطر دارم؛ (سرهنگ یکی از آن‌ها را برایم می‌خواند) ما پرسنل نیروی هوایی، همه هستیم فدایی، به فرمان خمینی، زطاغوت گسستیم به ا... پیوستیم. امروز 19 بهمن، روز نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران است؛ روزی که همافران نیروی هوایی، در بهمن57، در دیداری تاریخی با امام(ره)، از طاغوت گسستند و به ا... پیوستند. بیشتر ما شاید از این رویداد، فقط یک قطعه عکس را دیده باشیم؛ اما امروز می‌خواهیم ماجراهای آن دیدار را، با یکی از همافران حاضر در آن رویداد تاریخی مرور کنیم؛ سرهنگ بازنشسته «احمد برسی‌پور» که سال 55 وارد نیروی هوایی شده و در آن دیدار حضور داشته است. مرور خاطرات روزهای قبل و بعد از 19 بهمن و مراسم بیعت با امام(ره) به روایت او، شنیدنی و خواندنی است.

16 شهریور57، میدان ژاله

من بهمن 55، در زمانی که 18 سال داشتم، استخدام نیروی هوایی شدم. همزمان با ورود به نیروی هوایی برای گذراندن دوره‌های آموزشی، شامل چهارماه دوره‌های مقدماتی و نقشه‌خوانی و هشت‌ماه زبان انگلیسی، عازم تهران شدم که پس از این یک‌سال، وارد سال دوم و فراگیری تخصص مراقبت پرواز شدم. این زمان، مصادف شد با سال57 و اوج مبارزات مردم علیه رژیم پهلوی. ما به همراه 12 نفر از هم‌دوره‌ای‌هایمان، اولین فراگیران دوره تخصصی مراقبت پرواز در ایران بودیم. یعنی فراگیران قبل از ما، همه برای گذراندن دوره به آمریکا اعزام می‌شدند. ما در دوره آموزشی تهران، به صورت شبانه‌روزی در مرکز فرماندهی آموزش‌های نیروی هوایی بودیم؛ یعنی از صبح شنبه تا عصر پنج‌شنبه در پایگاه باید حضور می‌داشتیم. طبیعتاً شرایط آن روز کشور، به‌ویژه در تهران، تحت‌الشعاع انقلاب و اعتراضات و تظاهرات مردم بود. من می‌خواهم خاطراتم را از 16شهریور57 آغاز کنم؛ تظاهرات مهم تهرانی‌ها که در میدان ژاله (میدان شهدا) رخ داد. خاطرم هست آن روز عصر پنج‌شنبه بود و من و دوستانم در خیابان در حال قدم زدن بودیم که دیدیم جمعیت زیادی، شاید صدها هزارنفر، در حال تظاهرات هستند. آن‌جا از دوستانم که من را از پیوستن به تظاهرات منع می‌کردند، جدا شدم و در جمع مردم قرار گرفتم. آن روزها، همه تظاهرات‌ها به سمت میدان آزادی بود و آن‌جا ختم می‌شد. حضور در این جمعیت بزرگ، با شعارهایی که سر می‌دادند، حس و حال عجیبی بود و همان‌طور که می‌دانید، اتفاقات خونین 17 شهریور در میدان ژاله، فردای همین روز رخ داد. آن روز، ما در پایگاه شیفت نگهبانی بودیم که به دلیل فاصله کمی که با میدان ژاله داشتیم، صدای تیراندازی‌ها و شعارهای مردم را می‌شنیدیم و طبیعتاً، با مشاهده این اوضاع، در دلمان غوغایی بود و به قول دوستانم ما هم انقلابی شده بودیم.

از 14 بهمن تا 19 بهمن

در این ایام، ما تا آن‌جا که می‌توانستیم، در اجتماعات و تظاهرات شرکت می‌کردیم که البته، به دلیل شرایط سفت و سخت امنیتی پایگاه و نظارتی، امکان انجام این‌گونه فعالیت‌ها برایمان واقعاً سخت بود. با این حال، اولین دیدار و بیعت پرسنل نیروی هوایی با حضرت امام(ره)، 14بهمن بود که من هم توانسته بودم با حدود 60-50 نفر از پرسنل نیرو، با کارت شناسایی‌ام، در مدرسه علوی و همراه با سایر اقشار مردم، به دیدار امام(ره) بروم. طبیعتاً این دیدار مثل دیدار 19 بهمن، چندان سازمان‌یافته نبود؛ اما دیدار 19 بهمن در شرایط خاصی برگزار شد که در نوع خود تحولی بزرگ در پیروزی انقلاب پدید آورد. ماجرای حضور من در دیدار 19 بهمن با امام(ره)، این‌گونه بود که ما در یکی از کلاس‌ها متوجه شدیم فردا صبح، یعنی صبح 19 بهمن، قرار است همافران نیروی هوایی به دیدار امام(ره) بروند. آن روز، ما در کلاس مراقبت پرواز بودیم که استاد آن، «محسن آژوی» بود. او اولین استاد مراقبت پرواز ایران محسوب می‌شد که البته در سال 61، در دفاع مقدس به شهادت رسید. آژوی از همافران انقلابی بود که بخشی از اعلامیه‌های امام(ره) در پایگاه‌های نیروی هوایی توسط او پخش می‌شد. این را هم بگویم که اگر سیستم متوجه چنین فعالیت‌هایی از سوی نظامی‌ها می‌شد،کمترین مجازاتش اعدام بود. خدایش رحمت کند؛ آن روز در کلاس به ما گفت که فردا صبح، ساعت 9 قرار است با جمعی از همافران از همه پایگاه‌ها، به دیدار امام برویم.

فرار از پایگاه

از پایگاه فرار کردیم؛ خب ما هم دل توی دلمان نبود و می‌خواستیم هرطور شده خودمان را به این دیدار برسانیم. راهش هم این بود که باید از پایگاه فرار می‌کردیم. همراه دوستم، آقای برزو توکلی، عصر روز هجدهم بهمن، به زحمت از روی دیوار خودمان را به بیرون پرت کردیم و شب برای استراحت به خانه او رفتیم. بالاخره صبح نوزدهم با برزو به سمت مدرسه علوی حرکت کردیم. آن‌جا که رسیدیم حدود ساعت 8 بود و دیدیم جمع زیادی از پرسنل نیروی هوایی، مقابل مدرسه هستند. البته بیشتر آن‌ها لباس‌های نظامی‌شان را درکیف‌هایشان گذاشته بودند و آن‌جا تعویض کردند. آن روز، قرار بود مردم برای تظاهرات به خیابان‌ها بریزند و از دولت منتخب امام(ره) حمایت کنند؛ برای همین صحبت‌هایی در مقابل مدرسه علوی میان برخی از پرسنل نیروی هوایی و مدرسه علوی رد و بدل شد که همافران هم در تظاهرات به مردم بپیوندند؛ اما همافران اصرار داشتند که این دیدار انجام شود تا این‌که سیداحمدآقا، فرزند امام، خودشان بیرون آمدند و وقتی در مقابل اصرار همافران قرار گرفتند، قرار شد این دیدار انجام شود. ما به داخل مدرسه رفتیم و همراه ما هم، تعدادی از مردم وارد مدرسه شدند که در طبقات بالا جا گرفتند. آن‌جا جمعی از بزرگان انقلاب هم حاضر و مردم هم در طبقات بالای مدرسه علوی شاهد بیعت همافران بودند. وقتی امام آمدند و روبه‌روی ما قرار گرفتند، یکی از همافران فرمان «به رژه» داد که یکی از بهترین مراسم‌ نظامی در مقابل فرمانده را، آن‌جا در محضر امام(ره) انجام دادیم که شاید باورتان نشود، از بهترین رژه‌های نیروی هوایی در طول تاریخ، از نظر نظم و حس و حال بود. ضمن این‌که آن عکس معروف مرحوم حسین پرتوی، عکاس انقلاب هم که به دلیل مسائل امنیتی از پشت سر همافران گرفته شد، تاثیر بسزایی در فضای عمومی آن روزهای جامعه و جریان انقلاب داشت که ای کاش آن عکس از روبه‌رو گرفته می‌شد.

اشک شوق مردم در مدرسه علوی

آن‌جا از قبل تکه‌کاغذهایی هم به ما داده بودند که روی آن نوشته بود: «خمینی ای امام، خمینی ای امام، ای مجاهد ای مظهر شرف...» ما آن را آن‌جا، در مقابل امام(ره) خواندیم. من خودم دیدم مردمی که در اطراف جمعیت ما بودند، وقتی این فضا و این عرض ارادت تاریخی همافران را به امام دیدند، همه از شوق گریه می‌کردند. امام(ره) نیز، سخنرانی کوتاهی داشتند و خاطرم هست آن‌جا در یکی از جملاتشان گفتند: درود بر شما که ترک کردید حکومت «طاغوت» را و به حکومتِ «ا...» پیوستید. سپس قطعنامه‌ای هم در حمایت نیروی هوایی از امام و انقلاب، توسط یکی از همافران قرائت شد و ما توانستیم در آن دیدار از نزدیک هم نسبت به حضرت امام(ره) عرض ادب کنیم.

در میان خروش مردم

پس از پایان مراسم، بزرگان و شخصیت‌هایی که در مدرسه علوی حضور داشتند، از ما هم خواستند که به جمع تظاهرات مردم در خیابان‌ها بپیوندیم. ما گروه همافران که حدود 300 نفر بودیم، به سمت خیابان انقلاب رفتیم و حوالی پل حافظ بود که به مردم رسیدیم. آن‌جا مردم ما را در حلقه خودشان قرار دادند و به نوعی ما را محافظت کردند که با فیلم‌ها و عکس‌هایی که گرفته می‌شد، شناسایی نشویم. طبیعتاً دیدن این صحنه‌ها برای رژیم بسیار سخت بود؛ این‌که نیروهای نظامی‌اش، به صورت دسته‌جمعی در خیابان و همراه با مردم، علیه حکومت شعار دهند. مسیر تظاهرات را ادامه دادیم تا رسیدیم مقابل سینما کاپری(سینما بهمن)، قبل از دانشگاه تهران، که یک بالگرد روی سر ما آمد و از بالا شروع به تصویربرداری کرد. بعد از آن روز متوجه شدیم که حدود 84 نفرمان شناسایی شده بودیم. عصر، حدود ساعت 3، به سمت مدرسه علوی برگشتیم. آن‌جا حوالی خیابان ایران، چند خودروی نیروهای گارد برای دستگیری پرسنل نیروی هوایی مستقر شده بود؛ اما ما باز موفق شدیم از معرکه فرار کنیم.

خروش در پایگاه نیروی هوایی

شب 21 بهمن با دوستم برزو به پایگاه برگشتیم. به دژبانی که رسیدیم دژبان از من پرسید کجا بودی؛ گفتم برای بیماری مادرم به مشهد رفتم. برگه مرخصی خواست که گفتم از روی دیوار از پایگاه خارج شدم. بالاخره وارد شدیم اما معاون یکی از گروهان‌ها، رد من و دوستم توکلی را در تظاهرات زده بود و ما لو رفته بودیم و باید صبر می‌کردیم تا ببینیم چه می‌شود. حدود ساعت 9-8 شب، بچه‌ها خبر دادند که تلویزیون می‌خواهد فیلم مراسم ورود امام(ره) به فرودگاه مهرآباد را نشان دهد. ظاهراً تا آن موقع رژیم اجازه نداده بود که این تصاویر از تلویزیون پخش شود. همه به اتاق تلویزیون پایگاه رفتیم. وقتی فیلم شروع شد و لحظه پیاده‌شدن امام(ره) از هواپیما را از تلویزیون می‌دیدیم، بچه‌ها همه صلوات فرستادند. نیروهای گارد که آن روزها مراقب پرسنل بودند، شروع به فحاشی به ما کردند. خب این بحث و جدل‌ها، مدت‌ها بود که میان نیروهای گارد مستقر در پایگاه و پرسنل وجود داشت. تا این‌که تصاویر تلویزیون به لحظه سخنرانی امام(ره) در بهشت زهرا رسید که ایشان گفتند «من توی دهن این دولت می‌زنم»؛ ما همه که در حال تماشای تلویزیون بودیم، شروع به تکبیرگفتن کردیم که نیروهای گارد مستقر در پایگاه این شرایط را نتوانستند تحمل کنند و شروع به تیراندازی کردند. بلوایی در پایگاه به وجود آمده بود. البته این را بگویم که تا جایی که من دیدم، با تیراندازی‌هایی که گاردی‌ها آن شب کردند، کسی از پرسنل کشته نشد. این شب را با همه التهاباتی که در پایگاه ایجاد شده بود، به صبح رساندیم. صبح، حدود ساعت 9 بود که در پی شعارهای پرسنل نیروی هوایی و التهاباتی که در داخل پایگاه بود، نیروهای گارد شروع به تیراندازی کردند و به گمانم 8-7 نفر از بچه‌های نیروی هوایی همان‌جا به شهادت رسیدند. طبیعتاً بهترین اقدام این بود که ما از پایگاه فرار کنیم، قبل از آن به اسلحه‌خانه هجوم بردیم و مسلح شدیم؛ من خاطرم هست دو قبضه کلت برداشتم. حدود ساعت یک‌ظهر بود که اخبار رادیو از تصرف تعدادی از کلانتری‌ها توسط پرسنل نیروی هوایی خبر داد. درواقع آن روز وقتی تسلیحات ارتش در میدان شهدا به دست مردم افتاد، کار نیروهای نظامی رژیم تمام شد.

 

با گذشت بیش از دو سال از خارج شدن آمریکا از برجام که لزوم جایگزینی درآمدهای نفتی با درآمدهای مالیاتی را آشکار می سازد و نیز گذشت یک سال از ارائه پیش‌نویس لایحه اصلاح قانون مالیات های مستقیم به دولت، هنوز خبری از تصویب این لایحه نیست و حتی دیروز وزیر اقتصاد اعلام کرد این لایحه به دلیل همزمانی با لایحه بودجه 1400 از دستور کار دولت خارج شده است. به این ترتیب با تعلل صورت گرفته در نهایی شدن این لایحه در دولت، باید گفت که دولت عملاً از حدود 40 هزار میلیارد تومان درآمد مالیاتی که عمدتا مربوط به فعالیت های دلالی و سفته بازی و ... بوده، چشم پوشی کرده است.

به گزارش خراسان، بعد از خروج آمریکا از برجام و اعلام هدف آمریکا برای صفر کردن درآمدهای نفتی ایران، جایگزینی درآمدهای مالیاتی به جای درآمدهای نفت، مورد تاکید کارشناسان قرار گرفت. محور اصلی بحث های کارشناسی، پر کردن جای خالی نفت با درآمد پایه های مالیاتی نظیر مالیات بر عایدی سرمایه و مالیات بر مجموع درآمد بود که می تواند به طور مستقیم و غیر مستقیم، تحول جدی برای شفافیت جریان درآمدی در کشور، به همراه داشته باشد. نکته قابل توجه این جاست که این رشد مالیات ها، از آن رو که بیشتر، جریان های سفته بازانه  یا درآمدهای بالا را متاثر می کند، تاثیر منفی کمتر یا حتی مثبتی بر تورم و نیز عدالت اقتصادی در جامعه خواهد گذاشت.در این زمینه پیش بینی مرکز پژوهش های مجلس که خردادماه 98 اعلام شده بود، نشان می داد که اصلاح نظام مالیاتی می تواند تا 40 هزار میلیارد تومان بر درآمدهای دولت طی یک، دو  یا سه سال تاثیر مثبت بگذارد. ریز برآورد این مرکز به صورت جدول بود.با این حال، وزارت اقتصاد سال گذشته و در لایحه ای، اصلاحات قانون مالیات های مستقیم را تدوین کرد. به گزارش خبرگزاری فارس، دژپسند وزیر اقتصاد در 5 بهمن سال گذشته در باره اصلاح قانون مالیات های مستقیم اعلام کرد: «قرار بود سال 98 این کار انجام شود، پیش‌نویس لایحه اول بهمن به دولت ارسال شد، خواهش کردیم که بررسی آن سریع تر انجام شود. »اما سال گذشته خبری از تصویب این لایحه در دولت نشد تا این که در شهریور امسال، پایگاه اطلاع رسانی دولت خبر داد که روند بررسی لایحه اصلاح قانون مالیات‌های مستقیم در جلسه کمیسیون اقتصاد دولت به پایان رسید و در دستور کار جلسه اصلی هیئت وزیران قرار گرفت. بعد از آن نیز تاکنون این اصلاحیه مهم در دولت به تصویب نرسید تا دیروز که وزیر اقتصاد خبر از خارج شدن این لایحه از دستور کار هیئت دولت داد. بنا بر گزارش خبرگزاری مهر و در شرایطی که یک سال از اعلام قبلی دژپسند مبنی بر ارائه پیش‌نویس لایحه به دولت گذشته است، وی گفت: این لایحه به هیئت دولت آمد اما به دلیل همزمانی با لایحه بودجه ۱۴۰۰ از دستور کار دولت خارج شد. باید تلاش کنیم این موضوع بار دیگر در دستور کار دولت قرار بگیرد. وزیر اقتصاد همچنین در باره آیین نامه مالیات خانه ها و خودروهای لوکس که در قانون بودجه امسال آمده اما تاکنون اجرایی نشده است، اظهار کرد: این آیین‌نامه به هیئت دولت آمده و در آینده نزدیک کار تصویب آن انجام می‌شود. پیگیر هستیم در هفته جاری کار بررسی آن در دولت انجام شود.بااین اوصاف باید منتظر ماند و دید آیا دولت این لایحه را در متن لایحه بودجه سال آینده خواهد گنجاند یا خیر. در صورتی که از دستور کار خارج شدن آن به معنای چشم پوشی کامل از آن باشد، باید گفت با توجه به تورم رخ داده از سال 98 تاکنون، دولت حداقل از 40 هزار میلیارد تومان درآمد قابل حصول مالیاتی بر اساس اصلاح ساختار بودجه صرف نظر کرده است. درآمدی که می توانست بخشی از معضل جدی کسری بودجه را که فشار آن از طریق استقراض از بانک مرکزی و ایجاد تورم بر دوش عموم مردم خواهد بود، بردارد.

 

تعویض وریا غفوری، کاپیتان استقلال و خشم و عصبانیت او و ترک زمین از سمتی نامتعارف و سپس ترک ورزشگاه پیش از پایان بازی، سرآغاز اتفاقات حاشیه‌ای زیادی در اردوگاه آبی‌ها شد. با وجود پیروزی سخت استقلال مقابل نساجی و صدرنشینی دوباره آبی‌ها اما کام شاگردان فکری با اتفاقات رخ‌داده تلخ شد و همگی آن‌ها با ادبیاتی مشابه به انتقاد از مدیرعامل و هیئت‌مدیره باشگاه پرداختند؛ کسانی که در این مدت فقط وعده داده‌اند و نه زمین تمرین مناسب فراهم کرده و نه پولی پرداخت کرده‌اند. البته برخی از آن‌ها به طور ضمنی از محمود فکری هم حمایت کردند و مقابل دوربین‌ها خطاب به مسئولان باشگاه گفتند اگر با او مشکل دارید بگویید، آنقدر معرفت دارد که خودش استعفا دهد و کناره‌گیری کند! این کنایه شاید از آن جهت باشد که در چند روز گذشته شایعاتی درباره مذاکره برخی از اعضای هیئت‌مدیره با فرهاد مجیدی و امیر قلعه‌نویی مطرح شده بود؛ موضوعی که باعث شد فکری برخلاف بیانیه و سیاست باشگاه در تحریم برنامه فوتبال برتر راهی آن برنامه شود! البته برای خیلی‌ها جای سوال و تعجب است که چرا تیمی که صدرنشین است این همه هجمه و حاشیه برایش ایجاد می‌شود و مسئولان باشگاه هم تا این حد منفعل عمل می‌کنند و حتی شنیده می‌شود اختلاف نظرهای عمیقی با هم دارند. 

  

در حال حاضر موضوع اصلی وریا غفوری، کاپیتان استقلال است که پس از جنجال بازی با نساجی، دیروز هم در تمرین غایب بود تا شایعات درباره او بیشتر شود؛ بازیکنی که پنجمین سال حضورش را در این تیم سپری می‌کند و با گزارشی که خبرگزاری فارس از قرارداد او منتشر کرد، بازیکن 8میلیاردی آبی‌هاست! البته طبق این گزارش دستمزد او 2میلیارد و 700میلیون بوده که به یک‌باره و با تمدید 2 ساله در زمان مدیریت احمد سعادتمند، مدیرعامل سابق باشگاه به 8میلیارد افزایش یافته است! هرچند در فوتبال امروز ایران 8میلیارد برای یک بازیکن ملی‌پوش و کاپیتان یک تیم بزرگ مبلغ زیادی محسوب نمی‌شود و حتی در نقل‌وانتقالات لیگ بیستم شنیده می‌شد بازیکنی مثل مهدی ترابی یا شجاع خلیل‌زاده، بازیکنان تازه‌وارد و سابق پرسپولیس برای تمدید قرارداد مبالغ بالای 10میلیارد درخواست کرده‌اند، با این حال تمرکز عجیب برخی رسانه‌ها روی مبلغ قرارداد وریا جای سوال و تامل دارد. موضوعی که حساسیت را بالاتر می‌برد این است که بر اساس شنیده‌ها برخی از مسئولان باشگاه مخالف ادامه همکاری و تمدید قرارداد وریا بودند اما سعادتمند، مدیرعامل سابق استقلال که در آن زمان با وزارت ورزش هم زاویه و اختلاف پیدا کرده بود برخلاف نظر آن‌ها قرارداد کاپیتان را برای 2 سال دیگر تمدید کرد و 8میلیارد هم حاصل همان قرارداد جدید است. بنابراین اگر هم نقدی به دستمزد وریا باشد باید یقه سعادتمند را بگیرند و در مرحله بعد هم باید وزارت ورزش پاسخگو باشد که چرا مدیرانی هزینه‌تراش و هزینه‌ساز برای پرسپولیس و استقلال می‌گذارند که سرخابی را به خاطر این نوع سوءمدیریت با مشکلات عدیده مواجه کرده‌اند. محمدحسن انصاری‌فرد، مدیرعامل سابق پرسپولیس با متمم قراردادها این باشگاه را زیر بار مالی شدید برد و حالا هم سعادتمند با افزایش چشمگیر قرارداد برخی بازیکنان استقلال، هم بار مالی زیادی روی دوش مدیران جدید گذاشته و هم باعث هجمه و فشار زیادی به باشگاه برای کم کردن قراردادها شده که همین هم باعث شده بازیکنان شاکی و بی‌انگیزه شوند. وریا از آن دست بازیکنانی است که نه تنها مثل اکثر بازیکنان تنها 10درصد مطالبات فصل جاری را گرفته بلکه از 4 فصل گذشته هم مطالباتی دارد که به شکل عجیبی کسی حاضر به تسویه‌حساب نیست و برای همین هم ظاهرا کاپیتان استقلال به تبعیت از قانون فیفا و مثل بازیکنان خارجی چون میلیچ نامه هشدارآمیزی برای باشگاه ارسال و خواهان پرداخت مطالبات در مهلت قانونی و یا فسخ یک‌طرفه شده است. کاپیتان استقلال که البته به خاطر مسائل غیرورزشی هم ظاهرا تحت فشار است از سوی کادر فنی هم به خاطر تغییر پستش دچار چالش شده بود و همه اینها دست به دست هم داد تا آن رفتار عجیب و اعتراض شدید کاپیتان استقلال را شاهد باشیم. محمود فکری، سرمربی استقلال پس از بازی گفته بود وریا به دلیل شرایط بازی عصبانی بود و ارتباطی به مسائل فنی نداشت. با این حال خبرگزاری میزان نوشته: «در جریان بازی، وریا از فکری می‌خواهد که منطقه بازی او را تغییر بدهد اما با مخالفت سرمربی استقلال روبه‌رو می‌شود. غفوری که انتظار این تصمیم را نداشت، در صحنه‌ای به داور اعتراض شدیدی می‌کند. فکری که قصد داشت احمد موسوی را به جای غفوری وارد زمین کند، عصبانیت کاپیتان استقلال را تشدید کرد تا او با لگد زدن به بطری آب از ورزشگاه خارج شود. ظاهرا اختلاف بین غفوری و فکری مربوط به این بازی نمی‌‌شد و آن‌ها از چند بازی قبل در خصوص مسائل فنی با یکدیگر اختلاف داشتند و در این بازی آشکار شد.»

  

برخی با کنار هم گذاشتن این اتفاقات معتقدند مسئولان فعلی باشگاه و کادر فنی این تیم به دلایل مختلف تمایلی به ادامه همکاری با وریا ندارند و او را به جایی رسانده‌اند که خودش به سمت فسخ قرارداد برود و حتی نامه هشدارآمیز او را هم بی‌پاسخ گذاشته‌اند. حتی روز گذشته برخی رسانه‌ها مدعی شدند مدیران باشگاه استقلال از وریا غفوری به خاطر نوع قراردادش به کمیته اخلاق شکایت کرده‌اند که این خبر در فضای مجازی تندترین و بدترین انتقادها و حتی توهین‌ها را به سمت مسئولان این باشگاه روانه کرد و برخی از احتمال تجمع دوباره استقلالی‌ها برای اعتراض به شرایط کنونی و هیئت‌مدیره منفعل خبر دادند. پیرو این خبر برخی هم از شکایت باشگاه از دیگر بازیکنان اعم از مهدی قایدی و عارف غلامی خبر دادند اما پیگیری‌ها نشان می‌دهد که چنین موضوعی صحت ندارد و شکایت باشگاه از مدیران سابق است که چنین بار مالی روی دوش باشگاه گذاشته‌اند. 

 

 

 

 

 به وظیفه ام عمل کردم

داستان تکنیسین اورژانس هوایی یاسوج را که خم شد تا مادری راحت تر سوار بالگرد شود، گفتیم اما برای این که در این باره بیشتر بدانیم به سراغ این مرد 38 ساله فداکار خوزستانی که در یاسوج زندگی می کند و رئیس اورژانس هوایی یاسوج است، رفتیم که ماحصل این گفت و گو را در ادامه می خوانید. صادق حیدری زاده رئیس اورژانس هوایی یاسوج در خصوص ویدئوی منتشر شده در فضای مجازی، به خبرنگار ما می گوید: «این ویدئو مربوط به ماموریت برای نجات مادری باردار در روستای بَورک منطقه محروم سیلاب کلوار است. وقتی به منطقه رسیدیم به علت کوهستانی بودن، امکان نشستن بالگرد اورژانس وجود نداشت و به سختی نشستیم. زمانی که قصد داشتیم با برانکار مصدوم را داخل بالگرد ببریم، خودش به دلایلی ممانعت کرد. وقتی دیدیم سوار شدن برای مادر باردار سخت و دشوار است،خم شدم تا این مادر باردار با عبور از روی کمرم بالا برود. در آن شرایط هرکدام از همکاران من هم بود این کار را می کرد.» حیدری زاده که این اقدام خداپسندانه را وظیفه خود می داند، به خبرنگار ما می گوید: «خدا را شکر از زمان فعالیت بالگرد اورژانس هوایی در یاسوج، مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد، مرگ مادران باردار به صفر رسیده است.» او در حالی که از هزار پرواز در طول پنج سال اخیر فعالیت پایگاه هوایی یاسوج صحبت می کند، از برخی کمبودها هم گله دارد. رئیس اورژانس هوایی یاسوج می گوید: «ما در طول این مدت جان چندین نفر از هموطنان مان را از مرگ صد در صدی نجات دادیم با این حال متاسفانه هنوز اورژانس هوایی این استان پایگاه و آشیانه  ندارد که از مسئولان کشوری و استانی انتظار داریم در این زمینه همکاری و مساعدت لازم را داشته باشند.» او در پایان از سلامتی مادر و دختری که در این حادثه به آن ها کمک کرده است، خبر می دهد.

  تاریخچه اورژانس هوایی

تاریخچه استفاده از خدمات فوریت های پزشکی به صورت هوایی به سال 1866 یعنی 155 سال قبل برمی گردد. در آن سال با بالون به مصدومان یک کشتی غرق شده امدادرسانی شد. چهار سال بعد یعنی 1870 حدود 160مجروح با بالون از شهر محاصره شده پاریس منتقل شدند؛ اما اولین آمبولانس هوایی درسال 1990 طراحی و ساخته شد و خلبان آن هواپیما یک پزشک بود. با این حال اولین اورژانس هوایی مدرن در 14 آگوست 1950 درجنگ کره با استفاده از بالگرد شروع به کار کرد و در طول جنگ توانست بیش از 200هزار مجروح را به مراکز درمانی منتقل کند. در آمریکا طی سال های 1969 تا 1979 یعنی 10سال 160هزارمجروح و بیمار توسط بالگرد به مراکز درمانی منتقل شدند. هم اکنون تعداد انتقال های هوایی اورژانس در آمریکا از 40 هزار انتقال درسال هم بیشتر است.

 تاریخچه اورژانس هوایی در ایران

بارها از هواپیما و بالگرد برای انتقال مجروحان جنگی طی هشت سال دفاع مقدس  در کشورمان استفاده شد اما استفاده از این خدمات در بخش غیر نظامی از سال 1379 و با ایجاد یک پایگاه آمبولانس هوایی شروع شد. از سال 1379 تاکنون با فراز و فرودهایی درخدمات اورژانس هوایی مواجه بودیم که غالبا ناشی از کمبود اعتبارات و مشکلات فنی بوده است. با این حال دکتر سرور رئیس اورژانس هوایی کشور در گفت و گو با خبرنگار ما از فعال بودن 47 پایگاه اورژانس هوایی در کشورمان خبر داد و افزود: «توانسته ایم تاکنون 23 هزار ماموریت هوایی داشته باشیم که از این طریق 33 هزار و 500 مجروح بد حال در مکان های صعب العبور نجات پیدا کرده اند.»

   دلایل اهمیت اورژانس هوایی

برای این که دلایل اهمیت آمبولانس هوایی را بهتر توضیح دهیم، به سراغ رئیس اورژانس هوایی کشور رفتیم. دکتر محمد سرور درباره اهمیت و لزوم وجود اورژانس هوایی کشور می گوید: «ساختن بیمارستان های بزرگ که بخش های تخصصی فعالی داشته باشد، بسیار هزینه بر است و تامین نیروهای متخصص آن هم عملا امکان پذیر نیست و کشورها به جای ساخت بیمارستان به دنبال انتقال سریع هستند.» او همچنین در ادامه افزود: «با توجه به این که ایران نوزدهمین کشور پهناور جهان است و با داشتن بیش از 26 هزار کیلومتر جاده اصلی و بزرگراه از نظر حوادث ترافیکی در ردیف کشورهای پرحادثه و از نظر حوادث غیرمترقبه هم در بین 10کشور اول جهان و شش کشور اول آسیا قرارداریم و همچنین هنوز زندگی عشایری و کوچ نشینی در برخی استان های کشورمان وجود دارد و روستاهایی در نقاط دور افتاده و صعب العبور داریم، استفاده از پایگاه های اورژانس هوایی ضروری است.» او یکی دیگر از کاربردهای پر اهمیت اورژانس هوایی را این گونه بیان می کند: «یکی از مهم ترین اصول پیوند، سرعت عمل در انتقال و پیوند اعضاست و هر چه انتقال اعضا برای پیوند سریع تر باشد، شانس پس نزدن و ماندگاری عضو بیشتر  می شود، به همین دلیل در یک سال اخیر اورژانس هوایی در این بخش هم وارد شده و تاکنون 25 عضو از جمله قلب، کبد و کلیه را با عملیات های ترکیبی توانسته با موفقیت به شهرهای مختلف انتقال دهد.»

    هزینه ایجاد پایگاه اورژانس هوایی

دکتر سرور در خصوص هزینه ایجاد پایگاه هوایی می گوید: طبق برنامه پنج ساله  وزارت بهداشت باید در فاز اول تعداد پایگاه های هوایی اورژانس به 80 پایگاه برسد. هم اکنون بیشتر پایگاه ها به صورت خرید خدمات از نیروهای مسلح است در حالی که باید به سمت ایجاد پایگاه هایی با بالگردهای تخصصی که کارشان انتقال مصدوم است، گام برداریم.» به گفته رئیس اورژانس هوایی کشور هم اینک از بالگردهایی در پایگاه های هوایی اورژانس استفاده می شود که برای ماموریت های دیگری ساخته شده اند. او در پایان درباره قیمت هر بالگرد تخصصی اورژانس گفت: «حداقل قیمت بالگرد حرفه ای در حوزه اورژانس حدود 60 میلیارد تومان است ولی هم اکنون ما با هزینه ماهانه یک میلیارد تومان برای هر پایگاه در حال خدمات رسانی هستیم.»

توکلی- چند صباحی است که گزینه دموکرات ها سکان ریاست هدایت کاخ سفید را به دست گرفته است و در این بین روزی نیست که از واشنگتن و اروپا  اخبار ضد ونقیضی در خصوص بازگشت دولت بایدن به توافق هسته ای به گوش نرسد. در حالی که جک سالیوان مشاور امنیت ملی آمریکا در نشست خبری اخیر خود اعلام کرده بود که آمریکا درباره مسئله هسته‌ای جمهوری اسلامی با اتحادیه اروپا فعالانه در حال رایزنی است و  با این اظهارات خود مسئله بازگشت آمریکا به معاهده برجام را قوت بخشیده بود؛ اما آنتونی بلینکن وزیر خارجه دولت بایدن روند بازگشت آمریکا به برجام را زمان بر توصیف کرده و در اقدامی دیگر بیش از ۵۰ قانون گذار در مجلس نمایندگان آمریکا درنامه‌ای به جوبایدن از او خواسته‌اند به توافق هسته‌ای با ایران برنگردد و سیاست خصمانه ترامپ یعنی همان «فشار حداکثری» علیه مردم ایران را ادامه دهد. این  رفتار ضد و نقیض آمریکا در گفت و گو های این کشور با اروپا نیز سرایت کرده است؛ به طوری که اروپایی ها که پس از حضور بایدن در کاخ سفید مواضع یک پارچه ای با آمریکا در موضوع برجام اتخاذ کرده اند، سعی بر اجرای سیاست چماق و هویج آمریکایی دارند، به طور مثال رویترز مدعی شده است تروئیکای اروپایی برای جلب نظر ایران در بازگشت به تعهدات برجامی خود پیش از دولت آمریکا، از یک بسته اقتصادی رونمایی کردند.

 خبر بلومبرگ و 3راهکار پولتیکو 

همزمان  خبرگزاری بلومبرگ خبر داده که دولت جوبایدن به دنبال راهی برای کم کردن فشارهای اقتصادی بر ایران بدون نیاز به برداشتن تحریم‌هاست که در این راستا سعی دارد ضمن حفظ اهرم فشار تحریم ها درخصوص پرداخت وام 5 میلیارد دلاری به ایران و تسهیل کمک های مرتبط با کرونا اقداماتی انجام دهد ، نشریه پولتیکو با ارائه سه راهکار برای پایان دادن به بن‌بست برجامی نوشت: نخست؛ دولت بایدن می‌تواند معافیت‌های موقت که به ایران امکان فروش نفت خود را می‌دهد، بازگرداند. دوم؛ دولت بایدن می‌تواند درخواست وام ایران برای دریافت پول از صندوق بین‌المللی را پشتیبانی کند. درخواست ایران به رغم تایید صندوق بین‌المللی پول به دلیل مخالفت آمریکا معلق شده بود. ایران موافقت کرده در صورت آزاد شدن وام، این مبلغ را به حساب خارجی خود واریز کند تا برای واردات و تجارت از آن استفاده کند. سوم؛ بایدن می‌تواند دسترسی ایران به ذخایر ارزی را آسان کند. هم اکنون ایران تنها به 10درصد از ذخایر خود دسترسی آزاد دارد، شرایطی که فشار فوق العاده ای بر نرخ ارز ایران وارد و تورم بالایی برای مردم آسیب پذیر ایران ایجاد کرده است. اما  همزمان با رونمایی از این گزینه های تشویقی و از سوی دیگر برای تحت فشار قرار دادن ایران، سه دیپلمات اروپایی بدون ارائه مستندات  به روزنامه وال استریت ژورنال گفته‌اند که  بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی شواهد تازه‌ای از سایت‌های اعلام نشده ایران به دست آوردند که پرسش‌های تازه‌ای مطرح می‌کند. آن‌ها اضافه کرده‌اند بازرسان طی بازدید از دو سایت هسته‌ای اعلام نشده نمونه‌هایی برداشتند که پس از آزمایش مشخص شده آن ها حاوی آثار مواد رادیواکتیو هستند. ادعایی که به نظر  صرفا برای پالس منفی تهران و فشار به جمهوری اسلامی مطرح و همان طور که در گزارش نیز به صراحت اعلام شده ماهیت شواهد آن مشخص نیست!  ادعایی که باعث شد میخائیل اولیانوف نماینده روسیه در سازمان‌های بین‌المللی مستقر در پایتخت اتریش، در توئیتی به آن واکنش نشان بدهد:« فرض این است که دیپلمات‌ها قرار است به امور بزرگ فکر کنند. چه کسی به دنبال ردیابی مواد رادیواکتیو باقی‌مانده از ۲۰ سال پیش است، وقتی ایران به ابتکار خود برخی از آزمایش ها را متوقف کرده است.» 

 

بهبودی نیا / رئیس پلیس راه استان گفت: طرح ممنوعیت ورود خودروهای غیربومی به مشهد عصر شنبه توسط ستاد کرونای استان ابلاغ شد که فعلا به مدت یک هفته اجرایی خواهد شد. به گزارش خراسان رضوی، سرهنگ حسین میش مست اظهار کرد: در خراسان رضوی ممنوعیت ورود خودروهای غیربومی فقط شامل مشهد شده است که طبق این طرح پلاک های غیر بومی استانی و خارج استانی حق ورود به مشهد را ندارند و  در صورت ورود مبلغ 500 هزار تومان جریمه می شوند. وی در پاسخ به این سوال که خودروهایی با پلاک غیربومی که مالکان آن در مشهد اقامت دارند یا شاغل مشهد هستند، در صورت تردد در شهر اعمال قانون می شوند؟ گفت: ممنوعیت ورود تنها مربوط به ورودی های شهر مشهد است و خودروها با پلاک غیربومی که در شهر مشهد تردد کنند مشمول جریمه نمی شوند. وی تصریح کرد: شهرستان طرقبه شاندیز و گلبهار به دلیل متصل بودن به مشهد و اشتغال تعداد زیادی از ساکنان این مناطق در شهر مشهد از این طرح مستثنا هستند.

 

 ممکن است خیلی از افراد تصور کنند در روستا‌ها و شهرستان‌های کوچک آمار زادولد بیشتر از شهرها ‌باشد، اما جالب است بدانید که شهرستان گناباد، به‌ عنوان یکی از مسن‌ترین شهرهای کشور به شمار می‌آید. بیش از 13 درصد جمعیت بیش از 90 هزار نفری گناباد را سالمندان تشکیل می‌دهند و این شهرستان دومین شهرستان سالمند کشور به شمار می‌رود. شایان ذکر است که طبق جدیدترین اظهارنظر مشاور وزیربهداشت در امور توان بخشی، حدود 28/9 درصد از جمعیت کشور، سالمند هستند. البته این آمارها درباره گناباد به همین جا محدود نمی‌شود و در «روستای دیسفان» این شهرستان، حدود 10 سال است که هیچ ولادت جدیدی به ثبت نرسیده و در 18 سال اخیر، فقط یک تولد ثبت شده است! از طرفی کمبود امکانات و  موقعیت‌های شغلی افراد زیادی را وادار به مهاجرت کرده و به ‌مرور زمان به دلیل  به دنیا نیامدن هیچ فردی سال‌هاست که در این روستا صدای خنده هیچ بچه‌ای شنیده نشده و چراغ‌های مدارسش خاموش شده است. در پرونده امروز زندگی‌سلام، علاوه بر آشنایی با این روستا، گفت‌وگو با یکی از اعضای شورای اسلامی روستا و یکی از آخرین نفراتی که در این روستا به دنیا آمده، دلایل این اتفاق را که در 18 سال اخیر فقط یک ولادت در این روستا ثبت شده است بررسی خواهیم کرد. همچنین دلایل اساسی مهاجرت را از زبان برخی اهالی‌ دیسفان خواهید خواند.

 

آخرین ثبت‌ تولد در دیسفان حدود 10 سال پیش بوده است

گفت‌و‌گو با یکی از اعضای شورای روستای دیسفان درباره وضعیت این روستا، تعداد ساکنانش و ...

از آن‌ جایی که استمرار معضل خشکسالی و پیامدهای اجتماعی و اقتصادی آن مانند نبود فرصت‌های شغلی در این روستا باعث کمبود زادولد و مهاجرت بسیاری از جوانان جویای کار به شهرهای بزرگ شده، تصمیم گرفتیم در این خصوص با یکی از اعضای شورای روستای دیسفان گفت‌وگویی داشته باشیم. «محمد فردوسی» پس از بازنشستگی در نیروی دریایی سال 92 به زادگاهش یعنی روستای دیسفان برگشته و تا امروز در شورای روستا  مشغول فعالیت است.

 

  خشکسالی 20 ساله باعث مهاجرت افراد زیادی شد

سوال اول را از آقای فردوسی می‌پرسم که چرا جمعیت روستای دیسفان روز‌به‌روز در حال کم شدن است که می‌گوید: «روستای ما تا قبل از دهه 50 ساکنان زیادی داشته و بیشتر افراد در آن‌ جا مشغول کشاورزی بوده‌اند اما متاسفانه دیسفان به مدت 20 سال دچار خشکسالی‌های پی‌درپی شد و به همین دلیل افراد زیادی مجبور به مهاجرت شدند.»

  متاسفانه سال‌هاست تولدی این‌جا ثبت نشده است

از او می‌پرسم که آیا این ادعا صحت دارد که سال‌هاست در دیسفان هیچ نوزادی متولد نشده است؟ که جواب می‌دهد: «بله، متاسفانه به دلیل مهاجرت و نبود جوانان در روستا، سال‌هاست که دیگر ازدواج و تولدی در این‌ جا صورت نگرفته و آخرین ثبت تولد در دیسفان حدود 10 سال پیش بوده است.»

  هر 4  مدرسه روستا هم تعطیل شده است

طبیعتا وقتی هیچ تولدی در یک روستا ثبت نشود، این سوال پیش می‌آید که چه بلایی سر مدارس آن ‌جا آمده است؟ فردوسی در این باره می‌گوید: «روستای دیسفان در گذشته چهار مدرسه داشت که شامل پایه‌های تحصیلی مختلف بود و کودکان و نوجوانان ما مشکلی در زمینه  تحصیل نداشتند، اما به مرور زمان کاهش جمعیت باعث تعطیلی همه این مدارس شد. پس از آن، دو مدرسه به بخش خصوصی واگذار و یکی از آن‌ها تبدیل به زا‌ئرسرا شد و ما با کمک اعضای شورای اسلامی دیسفان آخرین مدرسه را به خانه ورزش تغییر کاربری دادیم».

  علت مهاجرت تنها مسائل شغلی نیست

فردوسی درباره اصلی‌ترین عاملی که باعث مهاجرت افراد از روستای دیسفان شده، می افزاید: «علت مهاجرت تنها به وقوع خشکسالی و کمبود امکانات آموزشی و شغلی محدود نمی‌شود بلکه بسیاری از جوانان در روستا با مدارک تحصیلی بالا حاضر به ماندن و اشتغال در بخش کشاورزی و دامپروری نیستند. در این خصوص به جرئت می‌گویم از حدود 140 خانواده‌ای که در دیسفان زندگی می‌کنند، در هر خانه دو تا سه نفر تحصیل کرده هستند.»

  بیشتر ساکنان روستا، سالمند و از کارافتاده هستند

اکنون با وجودی که در زمین‌های روستا بیشتر میوه‌ها به جز میوه‌های مناطق مدیترانه قابل کشت است و امکان پرورش کرم ابریشم نیز در آن‌ جا وجود دارد، به نظر شما با انجام چه کارهایی می‌توانیم دوباره شاهد رونق روستای دیسفان باشیم؟ عضو شورای روستای دیسفان در پاسخ به این سوال می‌گوید: «با این که ‌ساکنان روستای دیسفان بیشتر افراد سالمند و از کار افتاده هستند و مجبورند به خاطر تامین هزینه‌های زندگی خود کشاورزی کنند اما به نظر می‌رسد اگر مسئولان جهاد کشاورزی و سایر نهاد‌های وابسته شرایط و تسهیلاتی را با ارائه وام برای خرید ماشین و ابزارآلات کشاورزی به افراد حاضر در روستا اختصاص دهند، این اقدام شاید بتواند مشوق بازگشت کسانی شود که با وجود تعلق خاطر مجبور به ترک این‌ جا شده‌اند. همین حالا بیشتر جوانان و افرادی که مهاجرت کرده‌اند سعی می‌کنند در مراسم‌ ایام محرم، عید نوروز و نیمه شعبان به روستا بازگردند و در کنار خانواده‌ و پدرومادر خود باشند که این نشان دهنده علاقه شان به این خطه است اما شرایط، تصمیم دیگری برای آن‌ها گرفته است.»

 

راز روستای زیرخاکی در دیسفان!

آشنایی با جاذبه‌های گردشگری، شخصیت‌های برجسته‌ای که در این روستا به دنیا آمدند و ...

وجود آثار باستانی قلعه دیسفان، دیده‌بان‌های صالح، دیده‌بان‌های برج و همچنین آثار دیگری از جمله تونل‌های اتصال مرکز قلعه با آب انبار و خانه‌ها و... چیزی شبیه سفری تاریخی در روستای دیسفان است. از طرفی حضور نواده امام موسی کاظم(ع) یعنی امامزاده سید احمد جوانمرد  باعث جذب گردشگران و شیفتگان زیادی به این روستا شده است. اصل بنای امامزاده در قرن هشتم هجری همزمان با سلسله تیموریان احداث شده و گنبد هشت ترک آن بیانگر این دوره تمدن اسلامی است. پس از آن، در دوره صفویان این بنا یک‌بار دیگر بازسازی و سرانجام در سال 1369 با اضافه کردن چند ساختمان و شبستان به امامزاده بازسازی نهایی انجام شده است.

 

  روستایی مدفون شده در دیسفان وجود دارد

تاکنون اخبار وجود شهرها و روستا‌های مدفون شده‌ زیادی به گوش‌مان خورده است و احتمال وقوع این امر در دیسفان هم وجود دارد! در واقع بنابر گفته ساکنان، وجود تونل‌ها شاهد این ماجراست و زمان ناپدید شدن این روستا همزمان با حمله مغول‌ها به ایران است. اکنون درحالی که کشف این روستای زیر خاکی می‌تواند یکی از عوامل مهم برای جذب گردشگر و رونق مجدد به دیسفان باشد اما تا به امروز قدمی برای کشف این راز بزرگ برداشته نشده و پیگیری‌های فراوان مسئولان روستا به جایی نرسیده است.

   زادگاه شخصیت‌های برجسته و تحصیل کرده

باوجودی که کمبود امکانات آموزشی افراد زیادی را وادار به مهاجرت از دیسفان کرده اما این روستا زادگاه افراد تحصیل کرده است که برخی از آن‌ها به خارج از کشور مهاجرت کرده‌اند. 

از میان این افراد می‌توانیم به مرحوم آیت‌ا... فیض که در نجف اشرف تحصیل کرده اند و از مفاخر خراسان هستند، آقای صلاحی که اولین مدرسه در گناباد را تاسیس کردند و همچنین دکتر فاطمه فیض دیسفانی که در مشهد طبابت می‌کنند، اشاره کنیم.